Viðmiðunarreglur um málskostnaðarákvörðun á áritaða stefnu í útivistarmáli skv. 113. gr. laga nr. 91/1991 um meðferð einkamála

1. gr.
Almennt

Eftirfarandi viðmiðunarreglur gilda um málskostnaðarákvörðun þegar stefna er árituð í útivistarmáli eftir 113. gr. laga nr. 91/1991. Miðað er við að í málskostnaðarákvörðun, samkvæmt 4. gr. þessara reglna, sé tekið tillit til kostnaðar af samningu stefnu í máli. Ekki er tekið tillit til kostnaðar við birtingu stefnu, þingfestingargjalda sem renna í ríkissjóð vegna málsins, sannanlegs milliinnheimtukostnaðar eða annars viðlíka kostnaðar. Sá kostnaður leggst því á ákvörðun skv. 4. gr.

Við gerð viðmiðunarreglna þessara hefur verið litið til undirstöðusjónarmiða að baki ákvörðunum um málskostnað samkvæmt XXI. kafla laga nr. 91/1991, IV. kafla lögmannalaga nr. 77/1998 og innheimtulaga nr. 95/2008.

2. gr.
Grundvöllur viðmiðunar

Þegar stefna er árituð í útivistarmáli liggja til grundvallar málskostnaðarákvörðun öðru fremur sjónarmið um vinnu að baki gerð stefnunnar. Þó er í undantekningartilfellum heimilt að líta til annarra atriða, s.s. ef um sérfræðilega ráðgjöf er að ræða. Við ákvörðun málskostnaðar er heimilt að líta til þess ef um mörg samkynja mál er að ræða af hálfu stefnanda gagnvart sama aðila sem öll eru þingfest í sama þinghaldi. Þá er einnig heimilt að líta til þess ef útivist hefur orðið af hálfu stefnda í máli sem áður hefur ítrekað verið frestað að kröfu stefnda.

3. gr.
Um réttaráhrif innheimtulaga nr. 95/2008

Samkvæmt 7. gr. innheimtulaga nr. 95/2008 skal kröfuhafi eða innheimtuaðili skuldar eftir gjalddaga kröfu senda skuldara eina skriflega viðvörun þess efnis að vænta megi frekari innheimtuaðgerða verði krafa eigi greidd innan tíu daga frá sendingu viðvörunar. Sé innheimtuviðvörun samkvæmt 7. gr. laga nr. 95/2008 ekki send skuldara áður en mál er höfðað og sé samningi ekki fyrir að fara þar sem vikið er frá ákvæðum 7. gr. skal málskostnaður við áritun á stefnu um aðfararhæfi að jafnaði ákveðinn í samræmi við 6. gr. reglugerðar nr. 37/2009 um hámarksfjárhæð innheimtukostnaðar o.fl. Ef mörg mál eru rekin milli sömu aðila skal tekið tillit til þess við ákvörðun málskostnaðar.

4. gr.
Einstaka fjárhæðir málskostnaðarákvörðunar

Málskostnaður skal að jafnaði ákveðinn innan eftirfarandi viðmiðunarflokka. Fjárhæð miðast við aðila máls sem er ekki með virðisaukaskattskylda starfsemi:


a. Einfalt innheimtumál
36.000 (að viðbættum vsk) – 95.000 (að viðbættum vsk) krónur
Miðað er við að mál sé einfalt að gerð. Í þennan flokk falla að jafnaði kröfur samkvæmt skuldabréfi, víxli, tékka, reikningi eða reikningsyfirliti.

b. Viðameiri innheimtumál
110.000 (að viðbættum vsk) – 145.000 (að viðbættum vsk) krónur
Miðað er við að mál taki til viðameiri lögfræðilegra álitaefna en mál samkvæmt staflið a. Undir þennan lið geta og fallið mál þar sem krafist er staðfestingar á veðrétti.

c. Umfangmikil gagnaöflun í máli
190.000 (að viðbættum vsk) – 215.000 (að viðbættum m/vsk) krónur

Miðað er við að um sé að ræða mál þar sem veruleg gagnaöflun hefur farið fram og flókin lögfræðileg álitaefni.

Séu mál enn stærri í sniðum hvað varðar lögfræðileg álitaefni og hagsmuni er heimilt að ákveða málskostnað hærri fjárhæðar en að framan greinir, þó að hámarki 480.000 (að viðbættum vsk) krónur.

5. gr.
Endurskoðun

Tilkynning þessi sætir endurskoðun varðandi viðmiðunarfjárhæðir þegar dómstólaráð telur þess þörf í ljósi verðlagsþróunar. Þá getur Lögmannafélag Íslands beint til dómstólaráðs erindi um endurskoðun viðmiðunarfjárhæða.

6. gr.
Gildistaka

Tilkynning þessi tekur þegar gildi. Jafnframt fellur úr gildi tilkynning nr. 3/2014.

Þannig samþykkt í dómstólaráði
4. janúar 2017



Jón Höskuldsson
formaður dómstólaráðs
sign.